Ta forma modlitwy jest znana od dawna i zapisana jest na kartach Pisma Świętego. Modlimy się w małej grupie nad konkretną osobą w jej intencji. Modlitwie towarzyszy pogłębione rozeznanie.
Modlitwa wstawiennicza jest w Kościele obecna praktycznie od zawsze. Przyjmowała w tradycji modlitewnej wiele form. Jedną z nich jest proponowana w Centrum Duchowości modlitwa wstawiennicza w małej grupie. Polega ona na tym, że wyznaczona i odpowiednio przygotowana do takiej posługi grupa, podejmuje wraz z obecnym kapłanem modlitwę nad osobą, która zgłasza się z określoną intencją.
Sercem tej formy modlitwy wstawienniczej jest ufne zawierzenie obietnicy, którą zostawił swym uczniom sam Jezus: „Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18, 20). Ta obietnica pozwala osobom posługującym modlitwą z pokorą wstawiać się za potrzebującymi, powierzając dobremu Bogu ich osobiste problemy i intencje.
ZAPISY TELEFONICZNIE 884 927 067 W GODZINACH WIECZORNYCH
Jak wygląda modlitwa wstawiennicza
- Rozmowa wstępna – doprecyzowanie intencji modlitwy (powinna ona dotyczyć bezpośrednio osoby proszącej o modlitwę, nie kogoś innego).
- Właściwa część modlitwy – posługujący modlą się nad osobą potrzebującą, nakładając na nią ręce (gest wstawiennictwa, jedności i przyzywania Ducha Świętego), prosząc Boga, aby spojrzał w jej serce i wysłuchał jej prośby, np. o uzdrowienie, o duchowe umocnienie, doświadczenie Bożej miłości według swojej woli.
- Rozmowa podsumowująca – osoba potrzebująca ma możliwość zadania pytań (jeśli takie zrodziły się w trakcie modlitwy), otrzymuje też praktyczne wskazówki dotyczące indywidualnej pracy nad pogłębianiem i rozwojem duchowych owoców tej modlitwy.
Jak się przygotować
- Stan łaski uświęcającej – osoba przystępująca do modlitwy wstawienniczej powinna być w stanie łaski uświęcającej. W przypadku obiektywnej niemożności przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania należy zaznaczyć ten fakt w formularzu zapisu.
- Nazwanie intencji modlitwy – w razie trudności spróbować określić swoją obecną sytuację życiową (przeżywane trudności natury emocjonalnej, duchowej lub psychicznej, rodzące się pragnienia i potrzeby, problemy w relacjach z drugim człowiekiem, z Bogiem, z samym sobą).
Warto odpowiedzieć sobie na pytania
- Na czym polega problem, z którym przychodzę i jak długo on trwa?
- Czy mogę wskazać na jakieś trudne, bolesne doświadczenia, które silnie na mnie zadziałały, wpłynęły na kształt mojego życia?
- Czy prowadzę regularne życie sakramentalne?
- Jak wygląda moja modlitwa osobista?
- Czy mój problem był konsultowany z psychologiem, terapeutą, kierownikiem duchowym bądź spowiednikiem?